Τίθεμαι!!! η λέξη που μέσα της έχει και τον ίδιο τον Θεό (τουλάχιστον εννοιολογικά). Μια λέξη που συνεχίζει και γεννάει ακόμα και σήμερα νέες έννοιες και που μαζί με τον Νου μπορεί να μας Νουθετήσει να δημιουργήσουμε εμάς.

Η ζωή μας είναι γεμάτη αντιθέσεις, (άσπρο-μαύρο, Θηλυκό-αρσενικό, καλό-κακό).

Η θεμελίωση των πεποιθήσεων, που επικρατούν στην κοινωνία μας , για την αντιπαράθεση των αντιθέτων, καθώς και η εύκολη λύση να μεταθέτουμε τις ευθύνες μας, μας έκαναν να είμαστε θετικοί σε συνήθειες  αντιπαραθέσεων, υποθέσεων, επιθέσεων, συνθημάτων, επιθέτων, δίχως να κατανοούμε τη θημωνιά που έχουμε θέσει στον εαυτό μας.

Η σύνθεση, όμως των αντιθέτων, θέτει τον θεμέλιο λίθο για την αλλαγή της διάθεσης μας. Η διάθεση μας αλλάζει την πρόθεση μας και αυτή με τη σειρά της την έκθεση μας. Η μετάθεση των ευθυνών μας γίνεται κατάθεση του εαυτού μας.

Τοποθετούνται ένα-ένα τα κομμάτια του πάζλ, προστίθενται και ανασυντίθεται  το όλον.

Η υπόθεση γίνεται θέση. Με τη συγκατάθεση όλων η θέση δεν θέτει επίθετα. Η θέση είναι το Θείο, Ο Θεός που μας νουθετεί. … Είμαστε εμείς.

Φύση και Θέση!

Λόγος +